3. Nestblok voor solitaire bijen.

Foto geplaatst zwarte metselaar 5-5-2013

We vinden het geweldig om zo midden in de natuur te mogen wonen.
Door onze liefde en bewondering voor die natuur hebben we besloten om zo goed mogelijk met de natuur samen te leven door op ons terrein de biodiversiteit te stimuleren en de natuur te beschermen. Het is een ontwikkeling die steeds verder gaat,inmiddels is het een levensstijl geworden. Het heeft te maken met keuzes die betrekking hebben op ons voedsel,hoe we wonen en werken.
Het is bijzonder leuk en interessant om te zien hoe snel simpele beheersmaatregelen resultaat opleveren en nestvoorziening worden geaccepteerd. We leren nu dat het vaak reeksen zijn van eenvoudige maatregelen die de biodiversiteit op je terrein kunnen stimuleren.
We denken dat te bereiken door te zorgen voor een gevarieerde beplanting, creëren van microklimaatjes, aanbieden van nest- en schuilgelegenheid en het aanbieden van voedsel in combinatie met onze milieuvriendelijke levensstijl.
Een mooi voorbeeld van zo' n simpele handeling die snel resultaat kan opleveren is het aanbieden van een nestblok voor solitaire bijen.
Met de eerste hommels en vlinders kwam ook een zwarte metselaar op bezoek.

Nee geen beunhaas we doen al onze klussen zelf, maar een vrouwtje Megachile parietina een prachtige solitaire bij waarbij de seksen zeer verschillend zijn. Het vrouwtje lijkt in de vlucht op een zwarte hommel. Het mannetje is vosrood en kleiner. Ze komen niet voor in Nederland en België en ook in Midden-Europa worden ze steeds zeldzamer. Ze vloog langs de muren van ons huis die door de zon werden beschenen op zoek naar een goede plaats voor een vrijhangend nest dat wordt gemaakt van speeksel en steentjes en dat meestal bestaat uit 5 broedcellen die worden gevuld met een eitje, nectar en stuifmeel.
Het nestmateriaal wordt bijzonder hard het moet de larven of jonge bijen dan ook 1 of in het noorden van het verspreidingsgebied 2 jaar beschermen, zolang duurt het voordat de jonge bijen uitvliegen.

Het kwam er maar niet van maar door het bezoek van de zwarte metselaar werden we geïnspireerd om een groot nestblok voor andere solitaire bijen te maken van een moederbalk van ons gesloopte eiken plafond.

Gaatjes, gaatjes, veel gaatjes boren met een variatie in diameter van 3- 10 mm.
Het gebruik van scherpe boren voorkomt dat er rafelige randen ontstaan bij het boorgat, daar hebben de bijen een hekel aan. Voorzie het blok van een dakje.
Er dienen natuurlijk ook voldoende drachtplanten voorhanden te zijn voor de bijen maar alle nestblokken die ik had geplaatst hartje Tilburg werden gebruikt door verschillende solitaire bijen en ook de sluipwesp die geniepig gebruik maakt van een lange legboor om ook eitjes te leggen in de verschillende cellen had de nestblokken snel ontdekt.
Het blok dat we hebben gemaakt hangt aan de gevel pal op het zuiden, nu maar afwachten en kijken wat er gaat gebeuren.

vervolg

Prachtig, het duurde slechts een paar uur en de eerste kamers van het bijenblok werden bezet door de solitaire bijen. Ik dacht dat ik voldoende gaten had geboord maar na enkele weken zijn bijna alle kamers al volledig bezet. De 8 mm gaten waren als eerste in gebruik genomen,daarom maar wat extra gaten geboord. Een scherpe metaalboor bleek het vlotst zijn werk te doen in het keiharde eikenhout. Ik heb tot nu tenminste 6 soorten solitaire bijen van het blok gebruik zien maken.

voor meer informatie;
http://www.bestuivers.nl/publicaties/gasten-van-bijenhotels 
http://www.bestuivers.nl/bijenhotels                                                               www.bijenhelpdesk.nl

2. Voorjaar eindelijk.

De winters in de Morvan kunnen lang en somber zijn en mijn verlangen naar de lente is dan ook groot aan het eind van de winter en doet me uitkijken naar elk lentesignaal. 

Meteen na Kerstmis is het de grote lijster die met zijn zang begint zodra de dagen gaan lengen, een beetje zon midden in de winter het duurt nog lang maar we horen de lente.
Maar er zijn meer vogels die graag vroeg beginnen aan het nieuwe broedseizoen
Enkele weken geleden vonden we onder een dode eik begroeid met klimop een gebroken ei schaal van een bosuil, hartje winter. Het werd gedragen door een pak sneeuw. Het vroor die dag 3 graden en in de nacht daalde de temperatuur naar -7C. Het mannetje had zich slim half verschanst in de schoorsteenopening om de omgeving van het nest te kunnen bewaken en het vrouwtje te waarschuwen bij onraad. We hopen maar dat ze het gaan redden.

 
Dat het wisselvallige weer aan het einde van de winter en het begin van de lente flora en fauna kan verassen zagen we toen we een prachtige vuursalamander midden op de weg in een staat van lethargie in de sneeuw aantroffen. Gewekt uit zijn winterslaap door een paar dagen mooi weer werd de landsalamander totaal verrast en tot stilstand gebracht door een plotselinge sneeuwbui.

Een vroeg lentesignaal waar we altijd weer naar uitkijken is de komst van de prachtige kraanvogels die we eerst horen en wat later zien overkomen in V-vormige formaties. Vanuit Spanje zijn ze in het voorjaar onderweg naar het Lac du Der vanwaar ze verder naar het noorden zullen trekken. Wat een gratie, schitterend.
Als het even kan proberen we elk jaar het Lac du Der Chantecoq te bezoeken tijdens de migratie. Wie eenmaal bij het krieken van de dag het massale vertrek heeft kunnen waarnemen van duizenden en soms tienduizenden kraanvogels zal dat nooit meer vergeten. voor meer informatie en het doorgeven van waarnemingen                                               actuele informatie over de migratie van de kraanvogels 

https://champagne-ardenne.lpo.fr/grue-cendree/grus 

En als we dan op een zonnige dag de eerste citroenvlinders, hommels en solitaire bijen kunnen verwelkomen dan weten we dat we snel kunnen beginnen met het zaaien van de eerste groente in de moestuin. Maar ik zal toch eerst nog een nestblok voor solitaire bijen gaan maken, daarover later meer.

1. Hoe het allemaal begon.

Zoals bij veel Nederlanders leefde bij mij al heel lang een groot verlangen om een oud boerderijtje te kopen in Frankrijk. Als het kon midden in de natuur. Dat vond ik met mijn ex-partner in een gehucht met zeven huizen in het Parc du Morvan op ruim zeven uur rijden van Tilburg waar we midden in de stad in een klein maar gezellig huis woonde met een postzegel oerwoud als achtertuintje.
We waren verliefd geworden op de streek tijdens het volgen van een lange afstand wandelroute de Tour du Morvan. Dat het huis in een slechte staat verkeerde zagen we als een uitdaging en het klussen werd tot onbegrip van onze Franse buren gezien als een heerlijke vakantiebesteding.

Verbonden zijn met de natuur is een verlangen dat ik mijn hele leven al koester.
In Nederland was ik jarenlang actief binnen de landelijke gierzwaluwwerkgroep, verzamelde ik broedbiologische gegevens van bosuilen in een aantal nestkasten die ik in een gebied van Brabants Landschap had mogen plaatsen en inventariseerde ik roofvogelnesten met het doel ze te beschermen en dat pullen konden worden geringd.
Maar het duurde niet lang dat ik me realiseerde dat onze nieuwe leefomgeving toch even anders was. Wat een rijkdom. Je hoefde maar ergens een plank op het gras weg te leggen en binnen een paar dagen krioelde het van de mieren. In een weekendtas vonden we al snel keutels van relmuizen, tijdens de winter bij het hakken van een opening in de achtergevel werden we plotseling opgeschrikt door fel gepiep van verstoorde vleermuizen. Hoe komen die in godsnaam midden in die muur terecht. Later vonden we laatvliegers achter de luiken tegen de gevel weggekropen voor de dag. Op een zomer verbaasde een ringslang ons, via de druivenranken aan de voorgevel en het laatste stuk met enkel hier en daar een uitstekende steen zocht hij zich een weg naar de toen nog onbewoonde zolder. Bij het spitten van de bloemenborder keek ik ongelovig naar een vrouwtje zandhagedis in winterrust die ik zomaar boven de grond had gewerkt. Muurhagedissen die uit de kleinste gaatjes van de natuurstenen muren kwamen kruipen gelokt door de eerste lentezon. Zwarte Ooievaars die neerstreken in het weiland achter ons huis op zoek naar voedsel langs het stroompje dat samen met talloze beekjes en riviertjes het grote stuwmeer voedt. Padden, kikkers, salamanders, knaagdieren, libellen en vlinders in soorten en maten. In de sneeuw laten vos, marter, haas, eekhoorn, das, ree en wild zwijn sporen achter die bewijzen dat ze ons huis naderen tot enkele meters. Wat een rijkdom.